Dit bericht is ook beschikbaar in:
English (Engels)
Ik ben er geen grote fan van, maar wanneer het mij te druk op kantoor is, wil ik wel eens thuiswerken. Het bood mij de afgelopen donderdag de mogelijkheid de stad in te lopen om bij een kleine vestiging van een bekende slijterijketen de Beaujolais Nouveau te kopen. Ik zag hem nergens staat, dus informeerde ik ernaar. De jonge medewerker van de slijterij vroeg vervolgens aan mij: “Beaujolais, hoe spel je dat?”
Rondom de derde donderdag van november, de release van de Beaujolais Nouveau, post ik doorgaans een bijdrage over de Beaujolais. Ik vermoed ernstig dat deze bijdrage de laatste is in die reeks. Begrijp me goed, ik ben dol op een goede Beaujolais, maar ik bezoek deze wijnregio te weinig om er over te blijven bloggen. In een overdaad aan keuzes voor het grijpen tijdens een verblijf in Bourgogne, streep ik een bezoek aan de Beaujolais, nog altijd onderdeel van de administratieve wijnregio Bourgogne, als eerste door. Wanneer ik dan toch over de A6 naar het zuiden rijd, langs Tournus en langs Mâcon, bekruipt mij dat ongemakkelijke gevoel al die coöperaties en domeinen van de Mâconnais letterlijk rechts te laten liggen.
De tien crus die in het noorden van de Beaujolais liggen, zelfs voor een klein deel in het bourgondische departement Saône-et-Loire, vormen het neusje van de zalm binnen de Beaujolais. Zij hebben elk hun bijzondere eigenschappen, hun unieke typicité. Recent onderzoek leerde ons de oudere wijngidsen nog maar een keer goed tegen het licht te houden en niet bijvoorbeeld klakkeloos op te schrijven dat het noorden van de Beaujolais een granietrijke bodem heeft. Bodemonderzoek in en rondom Juliénas toonde aan dat deze slechts voor 17% uit graniet bestaat. Daarentegen werd er veelal blauw gesteente, resten van een oude vulkanische afzetting, gevonden dat rijk aan magnesium is. Sommige cuvées Juliénas kunnen daarom uitstekend als aperitief worden gedronken.
Naast de 10 crus kent de Beaujolais nog twee appellations: de Beaujolais-Villages en de generieke Beaujolais. De cru Fleurie hengelt inmiddels naar de 1er Cru status, althans voor zeven van zijn climats. Als er één van de 38 Beaujolais-Villages, waar daadwerkelijk de naam van de gemeente mag worden benoemd, recht heeft op de status als 11e cru, dan is het wel Beaujolais-Lantignié. Château des Jacques (Maison Louis Jadot) kocht zes hectare wijngaard in Lantignié en produceert inmiddels onder auspiciën van Domaine des Cristeaux een uitstekende Beaujolais-Lantignié: een overdaad aan rijp rood fruit met een gewaarwording van een uiterst vriendelijke kruidigheid. Een zachte en aldus toegankelijke Beaujolais. Je kunt hem in Beaune kopen.
Want, voor een goede Beaujolais kun je in Bourgogne blijven. Enkele coöperaties, maar ook domeinen (ik houd van de stijl van Domaine de la Creuze Noire uit Leynes, volop in Nederland verkrijgbaar), in het zuiden van de Mâconnais maken en verkopen uitstekende Beaujolais. Sinds kort gaat mijn voorkeur uit naar Juliénas Chaintré Vignerons Associés. Mocht je een keer in Chaintré (thuishaven van de AOC Pouilly-Fuissé) of in Juliénas willen proeven, probeer dan een cru in de serie ‘Tradition Bois de la Salle’. Met maar liefst zeven vermeldingen in de meeste recente Beaujolais-special van Bourgogne Aujourdhui speelt deze toffe coöperatie zich nadrukkelijk in de kijker. Wil je ten minste toch met één voet in de Beaujolais hebben gestaan, is een bezoek aan Maison Jean Loron in La Chapelle-de-Guinchay te overwegen. Over dit huis de laatste tijd veel enthousiaste wijnpers. Zijn boutique ligt gemakkelijk bereikbaar langs de D906 (de voormalige N6).
Uiteindelijk die Beaujolais-Villages Nouveau van Joseph Drouhin gisteren gekocht. De Canadese wijnschrijfster Natalie MacLean: “One of the best nouveau wines year after year.” De stijl van de Beaujolais Nouveau is de afgelopen tien jaar geëvolueerd, waarbij de verfoeide stereotypen zijn verdampt. Toch dragen de meeste exemplaren dit jaar volgens enkele wijntijdschriften “de sporen van een zeer chaotisch oogstjaar”, terwijl er blijkbaar enkele leuke verrassingen in een frisse, lichte, fruitige en volle stijl achterblijven. De Drouhin is best aardig, maar je moet de framboos en kers wat verder halen dan voorafgaande jaren. Apart fris, maar ik mis toch een beetje die fermere (bijna jamachtige) structuur. Ik kreeg er in elk geval geen hoofdpijn van.
Eindig ik met een link naar het betere werk, terwijl ik in de kelder op zoek ga naar de Saint-Amour 2022 van Maison Mommessin die ik begin vorige maand kocht voor bij lange na geen 10 euro tijdens een Foire aux Vins in een bourgondische supermarkt.
